Majówka na Wolinie

W tych trudnych czasach, gdy człowiek z coraz większym niepokojem spogląda ku naszym wschodnim rubieżom, warto mieć pewność, że przynajmniej od Bałtyku nie ma się czego obawiać. Lata knowań i spisków przybliżyły nas do innych, podobnych nam szubrawców. I oto nadszedł dzień, gdy słowa trzeba było przekuć w czyny… Tak więc na zaproszenie Drużyny Wielecko-Pomorskiej „Gryf” poselstwo ZBiR-ów wyruszyło ze słonecznego Podkarciapia na daleką Północ, by przekonać się, że wcale nie jest tak niegościnna, jak o niej mówią. Gród na Wolinie przywitaliśmy o brzasku, toteż nic dziwnego, że zastaliśmy całe miasto pogrążone w głębokim śnie. Pewnie i my oddalibyśmy się w objęcia Morfeusza, gdyby nie to, że czuliśmy na karku złocisty wzrok Imperatora, który niczym bat smagający po karkach, ponaglał nas do działania. Cały dzień błąkaliśmy się po osadzie oglądając urokliwe chaty ze wszystkimi ich blaskami i morkami. A wieczorem, korzystając z pięknej pogody i niezwykłych okoliczności przyrody, przyjęliśmy do naszej Drużyny nowych Szkodników – Tornfalka, Orna i Thyrę. Ale spokojnie, przy nas nawet baba wyjdzie na ludzi, więc nic straconego. Po uroczystościach drużynowych przyszedł czas na biesiadę, a było co świętować. Choć „uznani rekonstruktorzy” wróżyli nam ledwie rok działalności, my hucznie celebrowaliśmy osiem lat wspólnego wędrowania, szkalowania, nieszanowania i (okazjonalnej) dobrej zabawy… Czyli jak zwykle darliśmy ryja do rana, aż zachrypnięci poszliśmy się zdrzemnąć przed kolejnym dniem przygód. A było co robić, bo grafik mieliśmy napięty.