Członkowie Zgrai

„Tejże zgrai wszetecznej przewodzi niesławna Rada Banitów, która spośród siebie jednego, samozwańczo tytułującego się Wielkim Renegatem, wybiera, co by im w knuciu i spiskach przewodził. W Radzie nieparzysta ich liczba zasiada, by zawsze w sporze czyjś głos szalę przeważył.

„Na przekór licznym losu przeciwnościom, dzielnie wyrąbał sobie Czcibor miejsce w ponurych trzewiach historii. Zwyczaj miał ciąć pierwej językiem, lecz gdy trzeba było i toporem gotów był negocjacje prowadzić. Doszedł do biegłości w prawach ludów mniej lub bardziej prymitywnych, a z wiedzy owej czerpał często, przedkładając sprawiedliwość nad własne korzyści materialne, których rzecz jasna również nie zaniedbywał. Powiadają, że nikt tak sprawnie grzywien liczyć nie potrafił.”

„Zdolny i pracowity, w teoriach wszelakich biegły. Życia większość nad księgami spędził, mądrości w historii szukając. Ten to wielkich wodzów czytując sam ich wiedzę posiadł. Przemyślny to człek, sprawny w sztuce dyplomacji, co wśród jego krajan nie jest rzeczą powszechną. Pierwej pomyśli, niźli uczyni. Nad walkę zawsze skuteczną intrygę przedkładał, wiele zysku zarówno sobie, jak i przyjaciołom swoim przysparzając.”

„Mąż to zdolny i pracowity. organizator wybitny, oczytany, a i w naukach biegły. Chromym uczyniła go młodzieńcza brawura, której to z czasem na rzecz roztropności się wyzbył.  Ograniczoną zwinność ciała przebiegłością umysłu nadrabia. Twarz jego pomimo młodego wieku zdobią już bruzdy doświadczenia, oczy zaś są odbiciem wielkiej jego mądrości. Pomocy nikomu nie odmówi, a i rozweselić każdego potrafi swym celnym dowcipem.”

„Mąż to małomówny, silny, roztropny i z uczciwości znany. Przyjaciel niezastąpiony, a i żadna niewiasta by mu cnoty nie odmówiła. W walce nieustraszony, w tańcach niezrównany. Kniaziów srogich z tronów strącał, niby dzieci z zydli, miejsce ich bez wahania zajmując. Chamem go za to zwały owe robaki bezsilne… Powiadają, że mowę zwierząt pojął, a spośród ich wielkiej liczby pszczoły szczególnie umiłował. Podobno po zmierzchu skórę niedźwiedzia przyjmuje i pod jego postacią puszczy dogląda.”

„Elitę owej Zgrai niesławnej Zbiry stanowią. Czym dla ludzi powietrze, tym dla nich spiski i knowania.”

„Człek to prawy i spokojem ponad miarę wszelką słynący. On to zwykł w obronie pomawianych i ciemiężonych stawać, pieniaczy zaś od przemocy odwodzić. Artysta to ponad miarę wszelką uzdolniony; to rycinę sporządzi taką, że jako żywy obraz się staje, to dźwiękiem niezwykłym umysł słuchaczy oczyści i ukojenie nań ześle. Zawsze pomocą służący, poczciwy i dobry duch zgrai.”

„Szeregi ich z Łotrów się składają, którzy, zadość czyniąc swemu mianu, szkodzą i szydzą, za nic mając ludzi oraz bogów, jakim powinni służyć.”

 „Mąż ów z dobrego usposobienia znany, pomocny, towarzyski, a i do swarów nieskory. Pośpiech z głupotą zrównując, zwykł do namysłu nakłaniać nawet największych pieniaczy. Sam też cierpliwość swą ćwicząc, arkana browarnictwa zgłębił, aby sztuka warzenia trunku owego w narodzie nie zaginęła. Ręka jego pewna, gdy topór dzierży, a słowo jako i oręż zawsze gotowe, by konflikt zażegnać. Zerwawszy okowy czasu pojął naturę nocy, za co przyszło mu zapłacić straszliwą cenę… ”

 „Mąż ów z dobrego usposobienia znany, pomocny, towarzyski, a i do swarów nieskory. Pośpiech z głupotą zrównując, zwykł do namysłu nakłaniać nawet największych pieniaczy. Sam też cierpliwość swą ćwicząc, arkana browarnictwa zgłębił, aby sztuka warzenia trunku owego w narodzie nie zaginęła. Ręka jego pewna, gdy topór dzierży, a słowo jako i oręż zawsze gotowe, by konflikt zażegnać. Zerwawszy okowy czasu pojął naturę nocy, za co przyszło mu zapłacić straszliwą cenę… ”

„Człek to skryty i spokojny, lecz rzadko swe myśli przed resztą kompanów odkrywa. Mówią, że jego ręce życie ratować potrafią i przeznaczenie odwrócić zdolne. Dar to wielki, świadczący wyraźnie o bliskiej relacji, jaką mąż ten z siłami wyższymi utrzymuje.”

„Adeptów w sztuce zła Szkodnikami nazywają, bowiem ich pierwszym zadaniem jest innym szkodzić. Dusze to często młode i niedoświadczone, które nie wiedzą jeszcze co je czeka. Niech Bóg Miłosierny się nad nimi zlituje i, od zła zwróciwszy, na dobrą drogę poprowadzi.”

„Milczą o nim niemal wszystkie kroniki i jedynie wzmianki sporadyczne znaleźć gdzieniegdzie można.”

„Milczą o nim niemal wszystkie kroniki i jedynie wzmianki sporadyczne znaleźć gdzieniegdzie można.”

„Milczą o niej niemal wszystkie kroniki i jedynie wzmianki sporadyczne znaleźć gdzieniegdzie można. Gdzieś czytałem, że odważna to dziewucha, gdzie indziej zaś pisali, że pomocna i roztropna. Nie wiem ile w tym prawdy, szukać muszę dalej.”

„Sługa to przedni i pomagier niezrównany, najpodlejszą pracę z uśmiechem wykonujący. Rad by człek widział wszystkich parobków, którzy tak żwawo z obowiązków się wywiązują. A niewybredny wielce, bo i suchy chleb z woskiem jako największy przysmak przyjmie i okruszyny nawet nie uroni, coby prawu Bożemu nie urągać. ”

„Wielu się przewinęło wśród nich przez cały ten czas. Wielu imion historia nie zapamiętała, jednak kilku niegodziwców warto wymienić, nie dla ich chwały, lecz ku przestrodze innym...”

„Powiadają, że człek to prawy, roztropny i sprawiedliwy, a w goszczeniu przyjaciół swych niezrównany. Wierny to Sługa Boży, który przez rany Krystusa własną duszę do zbawienia wiedzie, dobra nikomu nie skąpiąc. Mężów świętych czytując, sam ku odkupieniu win zmierza i pierwszym jest z tych, którym anieli bramy Edenu na oścież otworzą. Tak jak miecze hartuje, by ostrze ich nie kruszało, tak i wiarę swoją Słowem Pańskim wzmacnia, by dusza jego nieskazitelna pozostała. Nie masz w owej zgrai człeka, który od grzechu bardziej by stronił, ufność w Opatrzności jeno kładąc.”

„Milczą o niej niemal wszystkie kroniki i jedynie wzmianki sporadyczne znaleźć gdzieniegdzie można. Gdzieś czytałem, że odważna to dziewucha, gdzie indziej zaś pisali, że pomocna i roztropna. Nie wiem ile w tym prawdy, szukać muszę dalej.”

„Człek to pogodny i z roztropności znany, choć nawet jemu takie dni się zdarzają, że lepiej się doń bez kija nie zbliżać. Do kłótni nie jest skory, pychą się nie unosi. Pracowity on i odważny. Mówi się, że wiele szkód wrogom zgrai przysporzy, a i rychło za obecną postawę nagrodzony będzie, jeżeli zapał obecny uda mu się utrzymać.”

„Mąż to prawy i roztropny, wszędzie dobra przyjaciół swych upatrujący. Niesłusznie na skutek spisku mianem zdrajcy okrzyknięty, na Północ się udał, gdzie czynami swoimi owym pomówieniom kłam zadał. On to późniejszym swym towarzyszom oczy otworzył i prawdę pokazał. Wojownik to znamienity, który nieraz swym straszliwym toporem losy bitwy zmieniał, zamęt we wrogich szeregach czyniąc. Wiedzę o zwyczajach ludów ościennych ma wielką, i wielu spośród nich ma zaszczyt mienić się jego przyjaciółmi. On zaś ostrożny jest w szafowaniu tym słowem i po czynach człeka zwykł osądzać.”

„Milczą o niej niemal wszystkie kroniki i jedynie wzmianki sporadyczne znaleźć gdzieniegdzie można. Gdzieś czytałem, że odważna to dziewucha, gdzie indziej zaś pisali, że pomocna i roztropna. Nie wiem ile w tym prawdy, szukać muszę dalej.”

„Mąż to dzielny i w bojach nieustraszony, przyjaciel niezastąpiony, uczony w księgach i prawach ludów o różnym stopniu prymitywizmu i zezwierzęcenia. W słowach oszczędny, w czynach stanowczy, w gniewie niepohamowany. Licha zaś jego postura skrywa duszę wielkiego wojownika. Doświadczony woj i wyśmienity strateg. Wszystko ma on, za wyjątkiem jednego – czasu…”

„Choć o jej czynach milczą kroniki, słyszałem że radosna i pracowita to niewiasta. Czegóż więcej od białogłowy wymagać można? Powiadają, że ona to piękne krajki wytwarza, a nie narzekając przy tym wcale! Gdybym ja był młodszy ze czterdzieści wiosen…”