Ach, Trzcinica… Żar lejący się z nieba, palące słońce, gwarna gawiedź szukająca odpowiedzi na zagadki wszechświata, a pośrodku tego my – rekonstruktorzy. Zdawać by się mogło, że już nic nowego nie da się powiedzieć o festiwalu „Dwa oblicza”, jednak pozory mogą mylić…
W tym roku nasza bezecna zgraja przybyła do Trzcinicy w dość licznym składzie, gdyż stanęło przed nami ważne i trudne zadanie – udowodnienie niedowiarkom, że historia potrafi być ciekawa. Przygotowaliśmy kilka stanowisk, które miały nam w tym pomóc… Ivarr, Jarogniew i Snorri prezentowali średniowieczne gry planszowe, takie jak hnefatafl, tryktrak, czy młynek; Żywia i Freydis (z nieocenioną pomocą Izbora i Thorsteina) zapoznawały zainteresowanych z procesem warzenie soli; a ja… Cóż, ja mogłem wreszcie dać upust mojej gadatliwości, roztaczając przed żądnym wiedzy tłumem wizje skąpanych we krwi pól bitewnych, brutalnych tortur i rozpusty obecnej na dworach.
Całe szczęście Leifr z Gniewomirem czuwali nad tym, bym miarkował się w słowach i opowieściach w obecności dzieci, bo niektóre historie mogłyby stanowić nielichą podstawę dla późniejszej traumy. Jak co roku nie mogło zabraknąć też walki. Podtrzymując naszą nową, świecką tradycję stanęliśmy u boku nieugiętych wojów z Krakowskiej Drużyny Wojów Najemnych Radogost, tworząc oddział, którego nazwa budzi grozę w sercach wrogów – Motokomando!
Poszło nam średnio, ale to dobrze, bo po walce nadszedł czas na biesiadę, podczas której Mścisław, nasz wieloletni druh, zasilił w końcu szeregi Zgrai, zaś Szkodniki dostały to, na co zasłużyły – questy od opiekunów. A gdy rankiem życie zaczęło znów budzić się ze snu, grupa zakapturzonych postaci opuściła nasz obóz, by odpokutować swoje wieczorne przewiny, głosząc dobrą nowinę. Po kilku luźnych dywagacjach i jednej poważnej dyspucie dotyczącej tego, że niedziela nie jest najlepszym dniem na męczeństwo, powróciliśmy silni wiarą pod naszą potężną wiatę, by znów przywdziać nasze strojne szaty i powrócić do powierzonego nam zadania. Sądzę, że wywiązaliśmy się z niego wzorowo, choć upał niemiłosiernie dawał nam się we znaki. A po zakończeniu naszej misji, przyszedł czas na powrót do domu. Cóż… Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak czekać na nasze kolejne, wspólne wyprawy.
trzcinica karpacka troja 01
trzcinica karpacka troja 02
trzcinica karpacka troja 03
trzcinica karpacka troja 04
trzcinica karpacka troja 05
trzcinica karpacka troja 06
trzcinica karpacka troja 07
Misi
trzcinica karpacka troja 08
Mnisi nauczają
trzcinica karpacka troja 09
trzcinica karpacka troja 10
trzcinica karpacka troja 11
trzcinica karpacka troja 12
