Legenda wikingów – opowieści o Ragnarze Lodbroku, jego żonach i synach.

Artur Szrejter

Sukces „historycznego” serialu Wikingowie zaowocował przebudzeniem zbiorowej fascynacji epopeją nordyckich wojów. Scenarzyści wybrali na głównego bohatera serii pół-legendarnego wodza Ragnara Lodbroka, który miał żyć, łupić i palić w IX wieku. Zainteresowanie tą postacią musiało skłonić Artura Szrejtera do wydania zbeletryzowanej wersji opowieści o historycznym Ragnarze.

Kim był Ragnar Lodbrok

Książka zawiera uwspółcześnioną wersję dwóch źródeł historycznych – islandzkiej Sagi o Ragnarze Lodbroku oraz Czynów Duńczyków Saxo Grammaticusa. Autor nie tylko przetłumaczył je, ale zmienił też nieco formę, aby była przystępniejsza dla współczesnego czytelnika. Dzięki temu obie opowieści czyta się łatwo, co szczególnie w przypadku dzieła Saxo Grammaticusa jest osiągnięciem. Saga islandzka zajmuje blisko 2/3 książki, czyta się ją świetnie, jak powieść przygodową. Reszta to Saxo Grammaticus, wstęp i reklamy…

Obie wersje historii Ragnara różnią się nieco między sobą. Tylko jedna z żon (Thora) pojawia się w obu, natomiast Aslaug i Lathgertha występują zamiennie to w pierwszej to w drugiej. Poza tym naturalnie są też inne kobiety, kompletnie pominięte w popularnym serialu. Sagi są również mniej romantyczne, dla przykładu u Grammaticusa Ragnar poznaje Lathgerthę świeżo po tym gdy uciekła z burdelu. Ragnar nie waha się przed uwodzeniem pospolitych dziewek, a jego synowie to mściwi gwałtownicy. Z wyjątkiem Ivara Bez Kości, który w obu sagach jest przykładem wodza idealnego – roztropnego, przebiegłego i odważnego.

Wydanie, reklamy i mankamenty

Książka zawiera łącznie 160 stron, z czego 20 ostatnich to reklamy innych książek m.in. autora. Prywatnie myślę że to zabieg mający na celu jedynie napompowanie książki do sensownych rozmiarów, za który odpowiada wydawca. Zamiast reklam na końcu można by tam spokojnie zamieścić jakiś esej autora podsumowujący obie opowieści jego słowami. Może jakaś analiza tych źródeł czy własne przemyślenia? Wszystko byłoby lepsze niż 20 stron z okładkami innych książek. Właśnie takiego zakończenia, w formie analizy specjalisty, brakowało mi na końcu tego utworu, poza tym to bardzo przyjemna i wartościowa publikacja.

Prywatnie polecam tę publikację, która powinna przypaść do gustu zarówno fanom serialu jak i wszelakiej maści pasjonatom historii. Porównanie filmowej wersji Ragnara z jego pierwowzorem jest ciekawym doświadczeniem.